Louwsepoort en de Zusters van Orthenpoort. De bruggen ontsloten vroeger de kloostercomplexen waarvan de eigendommen verrijkend waren. Op het verst lagen deze eigendommen tot aan de noordelijke vestingmuur. De brug die oorspronkelijk behoorde aan de oude Dieze komt uit het jaar 1670. Deze brug is later ingestort. Tot 1965 functioneerde de herbouwde brug deze werd vervangen door een betonkoker afgedekt met een aarden wal tegelijkertijd werd het wegdek verbreed. In 1992 werd deze betonkoker weer vervangen door een gemetselde brug. Het deel van de Groote langs de

casinotuin is het enige gedeelte waar er nog sprake is van een natuurlijk talud. De breedte van het stuk tussen de bochten bij de Hekellaan en de Zrs. van Orthenpoort doet vermoeden dat het gegraven is in de 14e eeuw. De kenners vermoeden dat dit graven noodzakelijk is geweest voor ophoogzand. De Geerlingse brug, over deze brug wordt voor het eerst gesproken 1368, ook deze brug heeft vaak een vervanging ondergaan. Ook in deze brug is in 1949 gekozen voor het plaatsen van een betonnen koker voor versteviging. In 1976 tijdens de

jaren van de restauratie is er gekozen voor handhaving van deze betonnen koker. In 1997 hebben ze de betonnen koker verfraaid met enkele meters gemetselde toog. De waterpoort gelegen bij het Herman Moerkerkplein, dit was de plaats waar de Binnendieze zich splitste in de oude stadsgracht en de Martkstroom. De Groote stroom is later bij hetzelfde Herman Moerkerkplein gedempt. Deze